Bolesław Bork urodził się 9 kwietnia 1923 roku w Zbychowie. Będąc uczniem miejscowej szkoły otrzymywał stypendium im. Przebendowskich. W 1936 roku rozpoczął naukę w gimnazjum w Wejherowie, przerwaną przez wojnę.

W latach okupacji niemieckiej w 1942 roku znalazł się w Goslar, w górach Harzu, w 1943 roku w Konstancji, następnie w Donaueschingen, na wyspie Meinau i we Fryburgu.

W 1944 roku przemierzył szlak we francuskim regionie Franche-Comté, gdzie walczyli polscy partyzanci, począwszy od miasteczka Dole przez Besançon, Belfort po Épinal. Przebywał następnie na holenderskiej wyspie Walcheren na Morzu Północnym w miejscowości Domburg. Na plaży w Dunkierce nad Kanałem La Manche uległ wypadkowi przy pracach budowlanych i znalazł się w szpitalu w mieście Schwerin.

Po wojnie podjął pracę w Nadleśnictwie Gniewowo, a następnie w 1952 zdał maturę w Liceum Pedagogicznym w Gdańsku Oliwie. W 1968 ukończył Studium Nauczycielskie w Bydgoszczy. W 1975 otrzymał dyplom studiów wyższych Instytutu Kształcenia Nauczycieli w kierunku historii w Warszawie.

Był kierownikiem szkół w Koleczkowie, Chwaszczynie (1954–1955) i Bojanie (1959–1984). Po odejściu na emeryturę mieszkał w Bojanie, a następnie w Rekowie Górnym.

Zmarł 18 listopada 2017 roku w Wejherowie. Jego grób znajduje się na cmentarzu parafialnym w Redzie przy ulicy Gdańskiej.

Pełnił funkcję opiekuna społecznego cmentarza wojennego w Bojanie oraz mogiły i obelisku poświęconego pamięci partyzantów „Gryfa Pomorskiego” poległych w walce nad Ślężą.

Był także kierownikiem i prelegentem Uniwersytetu Powszechnego w Bojanie. Pełnił również funkcje sekretarza, a potem kierownika OSP w Bojanie.

Długoletni członek Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, w latach 1982–1992 był prezesem oddziału Zrzeszenia w Koleczkowie, w gminie Szemud.

Jest autorem wielu artykułów m.in. na temat historii Kaszub i regionu w magazynie „Pomerania” i „Jantarowe Szlaki”. Był inicjatorem i współtwórcą miesięcznika „Lesôk”, a także współpracownikiem regionalnego magazynu „Naji Gochë”, na którego łamach zamieszczał opracowania historyczne oraz poezję.

Opracował, wraz z córką, herb gminy Szemud.

Jego artykuły historyczne w czasopiśmie „Mówią Wieki” są wymieniane jako materiały do nauki historii i wiedzy o społeczeństwie.

Jego opowiadania są na liście lektur programu nauczania języka kaszubskiego w szkole podstawowej (Rozporządzenie MEN z dnia 14 lutego 2017, Dz.U. z 2017 r. poz. 356), w podręcznikach do nauki języka kaszubskiego dla gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych, a także pojawiły się na egzaminie maturalnym z języka kaszubskiego.

źródło: wikipedia